yjytu65u65utrutr
tutruytuytutrutru
Frases célebres de Bush.
Estas son algunhas frases do presidente estadounidense, recollidas pola rede, espero que vos guste o artigo, e sobre todo que vos riades con él, porque a verdade non é para menos. Son unhas risas...
Todas elas foron pronunciounas realmente por Bush, non é coña; así que non as pasar por alto:
- "Marte está esencialmente na mesma órbita. Marte está mais ou menos á mesma distancia que o Sol, o que é moi importante. Temos fotos onde existen canais, pensamos, é auga. Se hai auga, iso significa que hai osíxeno. Se hai osíxeno, significa que podemos respirar (11/08/1994).
- "Nós temos un firme compromiso coa OTAN. Nós formamos parte da OTAN. Nós temos un firme compromiso con Europa. Nós formamos parte de Europa".
- "Se non temos éxito, corremos o risco de fracasar".
- "A grande maioría das nosas importacións veñen de fora do país".
- "Falei con Vicente Fox, o novo presidente de México, para ter petróleo que enviar a Estados Unidos. Así non dependeremos do petróleo estranxeiro" (10/03/2000).
- "Desde entón é un orzamento: ten unha morea de cifras" (05/05/2000).
- "Non sei se vou gañar ou non. Creo que si. Non sei se estou preparado para o posto. E se non o estou, que máis dá?" (21/08/2000).
- "Sei que os seres humanos e os peixes poderán coexistir en paz" (29/09/2000).
- "O gas natural é hemisférico. Gústame chamarlle hemisférico na natureza, porque é o producto que podemos atopar no veciñanza" (20/12/2000).
- "Sei que en Washington hai moitas cobizas. É natural. Pero espero que os cobizosos se dean conta de que é mais fácil triunfar con un éxito que con un fracaso" (18/01/2001).
- "Estou atento non só a preservar o poder executivo para min se non tamén para os meus predecesores" (29/01/2001).
- "Estamos empeñados en traballar con ambas partes para levar o nivel de terror a un nivel aceptábel para ambas partes" (02/10/2001).
- "A miña viaxe a Asia comeza en Xapón por unha razón importante. Comeza aquí porque desde fai século e medio América e Xapón formaron unha das maiores e máis duradeiras alianzas dos tempos modernos. Desta alianza saíu unha era de paz no Pacífico" (Tokio, 18/02/2002).
- "¿Vostedes tamén teñen negros?" (ó presidente brasileiro Fernando Cardoso, Sao Paulo, 28/04/2002).
- "Como saben, estes foros son abertos, poden vir e escoitar o que teño que dicir" (28/10/2003).
- "Quen non está con nós, está contra nós" (09/2003).
- "Teño unha misión que realizar e axeonllado pido ó bo Señor que me axude a cumprila con sabedoría" (26/04/2003, entrevista con The New York Times).
- "Penso que a guerra é un lugar perigoso" (07/05/2003).
- "Lembren simplemente que son os paxaros os que se supón que sofren, non o cazador" (22/01/2004).
- "Mais de 3.000 sospeitosos terroristas foron arrestados en moitos países. E moitos outros tiveron un destino diferente. Digamos o deste modo: eles deixaron de ser un problema para os Estados Unidos" (05/05/2004).
- "Son o tipo que fai a Historia" (29/08/2004)."
Se vós apetece, e sodes sabedores de algunha outra frase celebre do actual presidente estadounidense, ou de algún acto curioso de seu, gustaríame que o comentarades. Un saúdo.
Fraude electoral en EEUU
As eleccións do ano 2000 foron amañadas para que saíse escolleito o candidato G.W. Bush, futuro dirixente do Imperio dos Estados Unidos de Norteamérica.
Cando as enquisas de todos os medios informativos daban como principal aspirante á presidencia estadounidense ó candidato do partido demócrata, Al Gore.
A Fox, canal moi influinte en EEUU, da cal o director é o irmán de Bush, deu outros resultados, o gañador sería G.W.Bush. Ditos resultados fixeron que o resto dos canais ratificasen, pedindo desculpas e reafirmando o dito (é sabido que os resultados que mostran as enquisas, soen ser determinantes nas eleccións posteriores).
Ademais, a encargada de levar a cabo o rexistro dos votos no estado de California, membra da organización Bush, impediu votar a 180.000 afroamericanos que poderían cambiar o resultado final, decantando a balanza en favor do candidato republicano .
As manifestación destes habitantes do estado de California non se fixeron esperar, e saíron ás rúas masivamente durante os días posteriores, recriminandolle o fraude electoral ó partido replublicano.
Ningún destes datos chegou a nós! Os informativos que se fartan a vomitarnos información partidista, non teñen afán de denuncia, e ocúltannos datos.
Que é o Clube Bilderberg?
(Pendente de complementar...) Ata que punto somos pasivos?. Esta penso que é unha noticia que debería de conmocionar ó mundo. Na sociedade "moderna" na que habitamos, somos sabedores de que certas multinacionais e empresas controlan de xeito directo ou indirecto gobernos enteiros.
Pero, que se sabe do "Clube Bilderberg"?, pois ben, este é un grupo de carácter elitista e sectario, ó cal pertencen algúns dos individuos con maior capacidade adquisitiva e influencia do mundo enteiro; nel, decídense os acontecementos que marcarán o porvir da especie humana. Algúns significativos para os españois, como a escolla de Adolfo Suárez logo do franquismo. Están a soar algúns nomes de personalidades que forman parte desta asociación, dos cales bastantes son de nacionalidade española.
Actualmente, dise que so existe un de xeito de goberno independente ó "Clube Bilderberg" na nova orde mundial, e este é, o do presidente George Bush.
A verdade que o futuro, se plantexa desilusionante...
A súa situación no mapa.
O concello de Muros está situado no extremo norte da ría de Muros e Noia, a máis setentrional das Rías Baixas. O seu enclave privilexiado e a riqueza histórica da vila convérteno nun dous municipios galegos con maiores potencialidades de explotación turística. Está integrado por sete parroquias: Abelleira, Esteiro, Louro, Muros, Serres, Tal e Torea.
A unidade natural máis importante é a propia ría, amplo espacio caracterizado pola interpenetración de terra e mar, onde contrasta a parte norte, máis quebrada, e a meridional máis aberta e de formas máis suaves.
O conxunto da ría aparece flanqueado por fortes cumes que alcanzan alturas de ata 500 m. e que, con pronunciadas pendentes, van a chegar ata o mar. A altura máis elevada do municipio está non Alto de Mendoña (581 m.) na parroquia de Torea. O río máis longo é o Rateira (9 kms.) pero é o río Maior o que concentra un maior caudal, o que contribúe á formación dun prolongado estuario na súa desembocadura. O extenso e recortado litoral que se desprega ó longo de 25 kms., está salpicado de enseadas delimitadas por pequenas formacións rochosas, onde destaca o monte Louro.
O clima de Muros é propio do dominio oceánico hiperhúmedo anque, debido á orientación ó sur dominante e á protección dos ventos polas serras que o delimitan, permite a suavidade de certos rasgos climáticos. A concentración de precipitacións non outono-inverno e o descenso non verán é patente, tanto que incluso nalgún se chega a falar de aridez estival e déficit hídrico, vinculado á dificultade de reter a auga por parte do substrato areoso. O Padrón Municipal de Habitantes de 1996 contabiliza un total de 11.065 efectivos no concello de Muros, dos que 2.879 corresponden á parroquia onde se sitúa o núcleo urbano, o que confirma un crecemento poboacional xeneralizado dende 1960.
O porto de Muros, o máis importante do seu distrito pesqueiro, é a base sobre a que se cimentou o crecemento desta vila, e contabiliza un total de 160 unidades de diferentes tipoloxías de embarcacións acollendo a máis de 400 traballadores. Na súa lonxa non só se comercializan as capturas do seu propio porto senón tamén as dos portos de Lira e O Pindo. As especies máis comúns que desembarcan neste porto de Muros son as típicas da pesca do arrastre (polbo, lirio, cigala...).
As praias.
As praias de augas cristalinas e finísima area, en moitos casos case virxes, sucédense ó longo da liña costeira comezando polo Este coa ensenada de Esteiro, Tal, Abelleira, Serres, Muros e Louro, sendo as de San Francisco e a do Ancoradoiro as máis concorridas do municipio, pois ás súas condicións naturais hai que añadir a presencia de frondosos pinales equipados con fontes e asadores para preparar as comidas campestres, contando tamén as dúas con sendos cámpings.
A zona onde está emprazada a praia de San Francisco era coñecida fai uns anos co nome de Lugar de Fomento, denominación que ten a súa orixe nas tres fábricas de salazón que aquí estiveron instaladas.
MUROS
Praia do Castelo: Situada ó lado da lonxa municipal, en pleno casco urbano.
Praia de Anido-Rocha: Situada ó lado do restaurante do mesmo nome. Chégase a ela pola estrada de Pardal.
Praia do Salto: Acceso por a estrada de Muros a Noia non Km 31,4. a 5 Km de Muros.
LOURO
Praia do Ancoradoiro: Pinal, restaurante, cámping. Acceso pola estrada de Muros a Fisterra no Km. 7.
Praia de Area Maior: Ó pé da lagoa de Xalfas-Louro. Lugar de gran interese ecolóxico, Moi interesante para o estudio de aves. Acceso pola estrada de Muros a Fisterra, Km. 6.
Praia de Fogareiro: Servicio de auga. Acceso pola estrada de Muros a Fisterra, Km. 4,3.
Praia de San Francisco: Pinal, servicio de duchas, restaurante. Acceso pola estrada de Muros a Fisterra, Km. 4 .
Praia do Espadanal: Acceso pola estrada de Muros a Fisterra, Km. 3,3.
Praia de A Bouga: Conta con servicio de cámping e restaurante. Acceso pola estrada de Muros a Fisterra, Km. 3.
ESTEIRO
Parameán e Artón: situadas unha ó lado da outra, accédese a elas pola estrada de Muros-Noia. Contan con servicio de duchas, bares e restaurantes.
Uhia: Acceso pola estrada de Muros-Noia.
ABELLEIRA
Praia de Bornalle: Situada non lugar de Bornalle por a estrada de Muros a Noia, Km. 27,7.
Praia de Liñares: Situada pola estrada de Muros a Noia non Km. 28,5.
Praia de Ventín: Acceso pola estrada de Muros a Noia á altura do Km. 29,5.
Praia de Aldoson .
Praias de Arruxo - Salgueiro - Cirqueiros - Coido : Pequenas praias situadas todas olas na estrada de Muros a Noia entre os Km. 30 e 40.
TAL
Praia de Cabanas.
Praia de Raimundo.
Praia de Area do Medio.
Praia de Fontela.
A riqueza natural.
Unha das riquezas maiores de Muros confórmaa o seu rico patrimonio natural, que se caracteriza pola súa calidade ambiental. O singular atractivo que supón o feito de formar parte dunha zona de ría converte a este territorio nunha das partes máis fermosas do litoral galego. O tramo de costa que neste municipio alcanza uns 25 km. de extensión combínase harmoniosamente coas partes interiores, aportando en conxunto unha diversidade paisaxística digna de admiración. A suavidade das súas múltiples ensenadas combinadas con espacios máis elevados conforman unha terra de contrastes sumamente atractiva á vista de todos aqueles que ata aquí se acerquen. A tonalidade verde dos campos, o branco das praias, o gris dos casaríos e o azul verdoso do marcombínanse para esperta-los sentidos do paseante.
A presencia destas formacións naturais de gran beleza e apacibilidade están provocando que Muros combine o seu carácter mariñeiro cunha funcionalidade eminentemente turística, para o cal a vila tamén se prepara aceleradamente dende o punto de vista das infraestructuras, e así observamos como nos últimos anos, ademais de proliferar os establecementos hosteleiros e extrahoteleiros de tódalas categorías, está en auxe a construcción de vivendas secundarias que se localizan fundamentalmente na parroquia de Louro, sendo as praias as principais protagonistas deste recente auxe turístico.
O casco histórico.
Muros é unha vila señorial que enfeitiza a todo aquel que a visita, pois o seu fermoso e coidado casco histórico e o pintoresquismo das súas parroquias embargan ó paseante, tanto pola súa estructura como polas intersantes contruccións artísticas e populares que adornan a nosas rúas e prazas dunha forma plenamente armónica. A proba da súa reputación como unha das villas máis fermosas de Galicia está en que foi declarada Conxunto Histórico-Artístico (Decreto do 29 de maio de 1970). Non seu texto é definida como «Vila mariñeira que conserva os seus valores ambientais, típicos e pintorescos, ó lado da severa grandeza monumental de góticos palacios e templos como o da antiga Colexiata e o Santuario da Virgen do Camiño». Esta designación está avalada pola súa original estructura urbana plagada de rúas estreitas e serpenteantes nas que destacan os seus acolledores soportais, e por a gran cantidade de monumentos de interés arquitectónico e arqueolóxico que posúe esta localidade mariñeira.
O paseo pola mesma podese iniciar dende diferentes puntos. Se comezamos pola parte norte atopáremonos coa apacible Praza do Concello tamén denominada Curro da Praza, por haberse celebrado aquí a principios de século multitudinarias corridas de touros, e con outras moitas rúas que saen perpendiculares ó paseo marítimo. De aquí e atravesando a antedita praza pódese chegar ata a rúa Real, que conecta tamén coa coñecida rúa Axesta,conformando as dúas a principal arteria interior do pobo. Entre estas dúas vías e o paseo marítimo sitúanse dúas das prazas máis singulares da vila: a praciña de Santa Rosa ou praza do Cristo, antigamente denominada praza da Leña, onde é protagonista do espacio un fermoso cruceiro artísticamente labrado no ano 1789, e a Plaza da Pescadería Vella, na actualidade convertida nun espacio de ocio onde se poden tomar viños e tapas nos múltiples bodegóns e tabernas que se dispoñen na mesma, ocupando os soportais das vellas casas aquí emprazadas. Nesta praza chama a atención a presencia dunha orixinal fonte de cantería que reproduce a silueta dun reptil alado, e que foi construída non ano 1929 polo mellor canteiro da vila, D. Francisco Iglesias. Outra praza de singular encanto, que se atopa case a medio camiño entre a rúa Real e a rúa Axesta,é a Praza do Mercado, antigamente coñecida como Praza Maior, que está presidida por un monumental edificio de cantería e doble escalinata dedicado a este fin.
Ademais da agradable sensación que reporta o percorrido por estas prazas, o paseo polo interior do pobo agocha toda unha serie de sorpresas como pode ser a visión de tres das fontes máis antigas e atractivas de Muros: a Fonte da Axesta (no tramo final da rúa deste nome), a Fonte Vella (nun dos límites da rúa Real) e a Fonte do Carme (non antiguo barrio do Carme), e restos estructurais medievais entre os que destaca o Arco de Don Diego. Esta arquería, que se pode contemplar desde a parte interior e desde a parte que da ó mar, é unha mostra da exquisitez medieval que noutros tempos caracterizou a Muros, e a súa denominación remite ós coñecidos bispos medievais que foron orixinarios deste lugar.
O percorrido por estas rúas e prazas que conforman o casco histórico de Muros permitirá tamén gozar coa presencia dos restos da antiga muralla e de típicas construccións mariñeiras dedicadas a vivenda. Estas están compostas por un baixo asoportalado en arco apuntado de medio punto (que en ocasiós queda por debaixo do nivel das rúas), onde antigamente se situaban as pías para salgar o peixe, e un ou dous pisos onde resalta a presencia de consistentes balcóns corridos con varandas de ferro forxado, soportados por grandes canzorros de cantería. No baixo das edificacións deste tipo que se localizan en primeiro término fronte ó mar, e que están equilibradamente engarzadas, antigamente era frecuente ver como os homes arreglaban os aparellos de pesca que aquí se poñían mentras que as mulleres salgaban e lavaban o peixe. Na actualidade estes baixos fan a función de paseo cuberto. Todos estes edificios vanse combinando ó longo das rúas deste pobo con outras edificacións máis actuais onde o movemento modernista deixou as súas pegadas, e con casas antigas ás que se incorporaron galerías acristaladas, seguindo a moda imperante de finais do século XIX. Pero unas e outras non se poden desligar do carácter mariñeiro da vila e da importancia que antigamente tivo o seu amplo e abrigado porto que, impregnando do olor mariñeiro a brea e sal, é un dos lugares que non debe deixar de ser visitado, pois ó seu arredor organizouse e segue organizándose a vida desta vila. Foi declarado porto de refuxio por lei no mes de maio de 1880 pola súa posición abrigada ó amparo dos montes Costiña e Rebordiño, e na actualidade configúrase como un dos lugares máis pintorescos do pobo e verdadeiro centro da súa actividade, estando especialmente animado ó final da xornada diaria cando chegan os barcos do mar e se procede á descarga do peixe. Xunto ó porto, que conta con un bo calado, comparten este espacio dous peiraos e unha excelente e fermosísima dársena onde se resgardan as embarcacións menores.
O muiño de mareas.
Moitos son os muíños que aquí se encontran, anque dunha maneira especial se deben citar os localizados nos lugares de Serres e Torea, por estar en funcionamento ata fai moi poucos anos. Característica común a eles é a estructura de planta rectangular na que se combina a cantería e a cachotería. Pero de calquera maneira, a obra culminante neste sentido sería o Muíño do Pozo do Cachón, situado na parroquia de Serres. Trátase dun muíño de marea construído no primeiro cuarto do século XIX que se comezou a rehabilitar non ano 1990 por iniciativa do Concello da vila e baixo proxecto do arquitecto D. Jesús Anaya Díaz. A súa importancia estriba en que é un dos muíños desta tipoloxía máis grandes de España e as súas instalacións teñen un alto interese etnográfico, artístico e cultural, formando parte da historia local desta terra. A súa planta é rectangular alcanzando un gran desenrolo lonxitudinal, na que se diferencia a zona de muíños propiamente dita e a parte que antigamente estivo dedicada a almacén. Nesta última parte funcionaron a principios de século, por iniciativa de D. Abelardo Dubert, os Baños de Santa Rita, unha casa de baños especializada na curación de enfermidades a base de baños temperados de algas e auga mariña.
Xunto ó edificio do muíño emprendéronse tamén nos últimos anos labores de recuperación da ponte pola que se accede a este edificio. Na actualidade funciona como centro cultural con diversas actividades ó longo do ano, e nun futuro podería albergar o Museo Etnográfico e Histórico de Muros. Nas inmediacións dispónse dunha área recreativa, concibida a maneira de auditorio ó aire libre, que contribúe a resaltar a fermosura e singularidade da obra.
Os petroglifos.
As diferentes estacións rupestres localizadas en múltiples lugares deste municipio atestiguan unha importante presencia prehistórica e dan mostra do inxenio e saber facer dos nosos antepasados, convirtindo a Muros nunha das principais estacións rupestres de Galicia. Segundo os historiadores J.J. Eiroa e Pepa Rei, a abundancia dos petroglifos pertencentes á Idade do Bronce que atopamos en Muros fai que poidamos falar de nada menos que de quince estacións, compostas estas por múltiples grabados de gran singularidade, estando todos catalogados.
Entre todos eles recoméndase visitar pola súa orixinalidade e facilidade de acceso, o da Laxe das Rodas, na parroquia de Louro, que foi descuberto non ano 1956 por o etnógrafo D. Agustín González López, e según a opinión do experto D. Fernando Alonso Romero relaciónase co extendido culto ó sol, podendo representar un calendario. A este chégase polo camino que de Louro conduce a Taxes, atravesando o lugar coñecido como A Pallagueira, ou ben collendo un desvío no km. 5 da estrada C550, no punto denominado Portocarral, ata o lugar de San Roque, dende aquí tomarase un desvío á esquerda pola nova estrada de Taxes e pasado medio kilómetro continúase a pé uns 100 m. para chegar ó lugar onde se localiza a estación Laxe das Rodas, que consta dun grupo de dez figuras que representan dous símbolos espirais, sete circuliformes e un cabalo solar.
Na mesma parroquia de Louro encóntranse outros moitos petroglifos de interés ó igual que nas parroquias de Muros e Serres, destacando nesta última a complexidade dos gravados que compoñen a estación de Cova da Bruxa, onde o máis reseñable é a presencia de varios cérvidos que se combinan con representacións de figuras humanas.
Xunto ás estacións rupestres atopamos no municipio gran cantidade de castros e, anque na súa maior parte están sen excavar, atestiguan a presencia dun poboamento prehistórico correspondente á Idade do Ferro. Entre todos eles destacariamos pola súa vistosidade o de Ventín (Louro), o da illa de Santa Catalina (Tal), o de Miraflores(Muros) e o de Riomao (Torea).
Ademais dos petroglifos e asentamentos castreños citados é interesante que nos acerquemos ata Esteiro para contemplar os restos de calzada romana que se localizan enfrente á illa da Creba, e que, seguindo a liña da costa, discurría cara Muros. Actualmente consérvase nun estado que podemos calificar de aceptable.
Unha vila histórica.
A historia da vila de Muros comeza fai xa moito tempo, posiblemente arredor do século X, cando o rei D. Sancho IV mandou repoboar este lugar que comprendía dende O Ézaro ata a actual Ponte Nafonso a través dun foro, e o seu primeiro nome coñecido é o de Puebla de Muro. O primeiro documento xerado por esta decisión do rei e que proba a súa existencia como vila pertence ó ano 1286, anque é posible que este lugar xa estivese habitado en séculos anteriores, como o demostran os importantes restos prehistóricos diseminados por todo o municipio (gran cantidade de castros, restos de calzadas romanas e numerosas estacións de arte rupestre, entre os que destacan pola súa singular beleza e calidade de factura os petroglifos de Louro e Serres). Outro documento que proba a dependencia que vaite-la vila da Mitra Compostelana en estes primeros tempos é o privilexio de cesión que se fixo da mesma non ano 1298 respondendo a unha doazón do rei Fernando IV, en virtude do cal Muros deixa de ser Vila Realenga para pasar a depender da Igrexa de Compostela. Será neste momento cando desaparezan do seu escudo o castelo e o león, símbolos dos reis de Castela, para figurar nel dúas vieiras que representan á Igrexa Compostelana.
O primeiro emplazamento parece ser que se correspondía coa parte sur do actual. Pasado o tempo esta pequena vila foi ganando en importancia e por tal motivo non ano 1520 foi circundada por unha muralla de entre tres e catro metros de grosor que alcanzaba os sete metros de altura, e que dividía á poboación en dous barrios perfectamente delimitados: o da Cerca e o da Xesta.
A porta principal que daba acceso ó recinto do pobo era a Porta da Vila, que se localizaba nas proximidades da actual Casa Consistorial, e estaba flanqueada por dúas poderosas torres defensivas. Outras dúas portas e dezaoito torres almenadas que superaban os once metros de altura completaban o amullaramento defensivo da vila, que terminou de desaparecer non fai moitos anos ó igual que as fortificacións que velaban pola seguridade dos seus habitantes: o Castelo, construído polo marqués de Cerralbo a finais do século XVI nas inmediacións da vella lonxa, e que contaba no século XVIII coa presencia de doce cañóns; a Torre Vella, emprazada no barrio do Carme; e o Forte de Monte Louro, que fora construído non ano 1520 por orden do arcebispo D. Alonso III de Fonseca para defender a enseada de Louro dos ataques de piratas e invasores, e que estaba considerado como o punto defensivo máis importante de Muros, chegando a contar en algún tempo con dezaseis cañóns. .
A historia da vila que estivo gobernada por o Concello que se reunía non atrio da actual Igrexa parroquial de San Pedro, está animada cunha sucesión de feitos importantes que marcaron tanto a súa fisonomía, de fondas raíces medievais, como o carácter das súas xentes. Así un acontecemento de gran importancia histórica tivo lugar non ano 1544, cando a Armada Española, ó mando do almirante D. Álvaro de Bazán, derrotou á escuadra francesa na batalla de Muros. Tempo despois, concretamente non mes de marzo do ano 1809, os habitantes de Muros non poideron evitar que o pobo fora destruído polas tropas napoleónicas en tan só doce horas, dentro dos sucesos acaecidos durante a Guerra da Independencia. Nesta loita a vila quedou arrasada e ademais das pérdidas humanas e materiais (190 casas foron totalmente destruídas) contabilízase a desaparición do Arquivo Municipal, que foi presa das lapas, co cal perdeuse a maioría da documentación histórica.
O seu porto, de gran tradición, berce de mariñeiros ilustres, é xa dende o século XV considerado como un dos mellores de Galicia e incluso é así denominado polo rei de Castela Juan II, que ademais o habilitou para exportar e importar.
A historia de Muros non se podo desligar pois da importancia comercial de su porto e do mar e esta combinación cobra máis importancia aínda se cabe coa chegada do século XIX. Neste momento é cando fan presencia na vila de empresarios cataláns que se instalan en Muros para inaugurar, tanto no núcleo como nas parroquias que dan ó mar, toda unha serie de fábricas de salazón (máis de treinta de sardiña e arenque fundamentalmente) que marcaron tanto a vida laboral deste pobo como a súa fisonomía, pois a tipoloxía característica destas factorías xunto ós moitos asteleiros que funcionaron tamén aquí, contribuíron a acentuar o aspecto pintoresco e evocador desta poboación mariñeira.
A importancia histórica de Muros é pois incuestionable e proba de elo está nas múltiples ocasións en que foi visitada por monarcas da Corona de Castela. A última visita real estivo a cargo da raíña nai María Cristina, do rei Alfonso XII e das súas irmás que estiveron na vila a principios de século, chegando nunha flota composta por numerosos barcos que durante uns días atracaron non muelle da vila. Os monarcas e o seu séquito recorreron as rúas e prazas de Muros e estuvieron de acordo en afirmar a beleza desta localidad e a importancia de seu pasado histórico.
Caracterización dos personaxes
Neste apartado, tratamos de mostrar como son as diferentes personaxes da historia, centrándonos principalmente nos animais que son os protagonistas da novela, aínda que tamén faremos fincapé nas actitudes que adoptan durante toda a obra e no que nos suxire cada un dos personaxes, e logo contrastaremos o noso criterio co que representa cada un dos animais para o autor e para outros estudiosos de George Orwell.
A continuación faremos unha serie de paralelismos que caracterizan os personaxes, e as relacións entre eles:
- Maior:
É o cocho líder, o animal máis sabio de toda a granxa. O seu estado físico e deplorable, e aínda que está durante pouco tempo involucrado na historia, é o causante de toda a revolución, é o ideólogo. Parecía ser ademais o conselleiro de tódolos animais, sendo así motivo de admiración para a maioría dos animais e causa de envexa para outra minoría ( Napoleón). Este porco transmite confianza, seguridade no que di, carisma, e ademais argumenta perfectamente os seus ideais, emitíndoos cara os outros animais de forma que estean escoitando entusiasmados. Trata de influír na mentalidade dos animais para que non sexan conformistas, que loiten pola liberdade, que traten de ser eles mesmos, e non escravos dos humanos. A súa morte non representa neste caso o cese da loita, senón que é o motivo real polo que os animais móvense e rebélanse contra o humano malvado e opresor. A victoria é dedicada a este porco, o auténtico líder da revolución, xa que el foi o que impartiu e concienciou o resto da granxa para dicir: ¡ Basta! ¡ Debemos atacar!. Polo tanto, este porco inspira sabedoría, e aínda que estaba agonizando, a punto de morrer, os ideais deste porco permanecían impunes ata a hora do seu falecemento, e continuou ata o fin motivando, incentivando, animando e axitando a revolución. Era un porco afable que vía na violencia a única resposta para solucionar a súa situación, e ademais castigar duramente ós opresores.
- Snowball:
É o principal seguidor dos ideais do líder Maior, é o principal afectado polo falecemento do seu ídolo e amigo. Logo da súa morte, permanece, aínda que inquedo e atemorizado pola morte do carismático orador Maior, con gañas de levar a cabo os seus ideais, de feito que pouco despois do falecemento deste porco, os animais están máis motivados para a revolta, tendo tantas ansias de liberdade que eles mesmos saben que son capaces de conseguilo, teñen a confianza e a seguridade que o anterior líder lles proporcionou e lles inculcou. Tras logar botar ó campesiño da granxa, este brillante porco trata de establecer e continuar o legado que deixara o seu amigo morto, eliminando toda referencia ó humano e elaborando unha "personalidade" propia para a nova comunidade. A eficacia e a unión que logrou este porco vén dada pola súa capacidade de actuación, xa que este porco suxire confianza en sí mesmo, e no que está a facer, capaz de acadar todo o que se propoña. A diferencia do anterior líder, máis carismático e orador, Snowball ( bola de neve, traducido ó galego) ten unha actitude máis de actuación e de cooperación entre os membros da granxa, buscando sempre un consenso e a igualdade entre os inquilinos. O seu proxecto soamente se ve debilitado pola oposición doutro porco, Napoleón, o cal posuía o apoio dos cans, e intentaba de derrocar a Snowball mediante tácticas de manipulación, convencendo ó resto dos animais de que o seu proxecto tiña moitos erros, e acusándoo de tratar de ser o gobernante principal da granxa, acción que realiza máis tarde el, ó facer o golpe de estado. A tenacidade e intelixencia de Snowball non foi suficiente para manter o seu liderado na granxa, e pouco despois foi derrocado mediante métodos pouco ortodoxos por Napoleón e os seus secuaces.
- Napoleón:
A súa grande conspirativa é o seu risco principal. Non ten grandes dotes de orador coma os anteriores, nin a tenacidade nin a intelixencia de Snowball, nin o carisma que transmitía Maior, pero aínda así, ten certas dotes de manipulación e de persuasión cara as grandes masas ( dotes características dun dictador), pero a súa forte personalidade e os seu espírito de loita e de rebelión é tamén moi representativo, aínda que este sentimento é orientado cara os seus intereses persoais, a diferencia dos outros dous lideres, que buscaban a igualdade, a unión. A súa arrogancia móstrase dende o principio da obra, e aínda que non posúe intelixencia de oratoria e de instrucción cara as masas, posúe unha grande capacidade de acción e de persuasión. A súa alianza cos feros cans fomenta a súa superioridade con respecto ó resto dos animais da granxa que acaban tendo medo, represión e asimilación que tiñan ó principio co granxeiro Jones. É un personaxe orgulloso e fachendoso, que non dubida en eliminar a aqueles que mostren comportamentos que teñan calquera relación cos réximes anteriores ou que non estean dacordo co sistema implantado.
- Boxer:
O cabalo, a animal máis forte da granxa, e o que posúe maior espírito de traballo, esforzo, entrega e sacrificio. É outro dos personaxes que máis cooperan para a liberdade da granxa e dos animais, xa que, probablemte, era un dos que máis traballaba para o amo humano. A súa complicidade co burro Benxamín é moi relevante na historia, xa que aínda que non sexan líderes da comunidade, toman especial importancia nas decisións e están presentes ó longo da historia. Este personaxe non destaca pola súa intelixencia nin tenacidade, pero o seu espírito de loita é moi relevante para o resto de personaxes, a súa forza e enteireza acaba por axudar ós outros animais. Estas características son o que fan que este animal sexa moi importante para a historia, e, como podemos comprobar, e súa marcha da granxa marca un antes e un despois na comunidade, xa que sen Snowball e sen el, Benxamín queda só como único membro pioneiro da rebelión, tal e como está foi plantexada ó principio.
- Benxamín:
É o animal máis cauto e máis curioso da granxa. Trata sempre de investigar e descubrir cada vez máis dos proxectos que se tratan de levar a cabo na opresión "napoleónica", e non descansa ata tratar de descubrir tódolos seus propósitos. A súa amizade con Boxer fan destes dous un dúo ideal: o cabalo transmitía o esforzo e a loita, e el a curiosidade, a búsqueda de solucións, o anhelo de conseguir sempre unha sociedade mellor. Esta unión indisoluble e case fraternal ( ó longo da historia permanecen xuntos os dous personaxes ) rómpese coa desaparición do seu amigo. Agora, os porcos eliminaran ó líder carismático ( Boxer ) e ó animal con máis forza da granxa ( Snowball ). Isto produce no burro un sentimento de desacougo e de tristeza, pero aínda así continua loitando por descubri-las intencións dos cochos, sen resignarse a permanecer sublevado ós seus intereses. Acaba de ver que é o que estaba sucedendo na granxa, e representa a esperanza de que é posible entender o mundo e de que a partir de aí nada pode seguir igual... Unha imaxe crucial na historia é cando, Benxamín realiza a través da súa mente unha comparación entre os porcos e os humanos. Unha vez entendido iso, é el quen decide encabezar a nova rebelión contra a opresión conxunta dos porcos e humanos.
- As ovellas e as pitas:
Son as personaxes estúpidas e maioritarias, que representan con diferencia a maioría da poboación. Carecen de criterio propio, e precisan duns ideais, dunhas argumentacións que fagan que se sintan cómodos na sociedade da granxa. Caracterízanse tamén por ser totalmente acríticas coas medidas que implantan Napoleón e os seus representantes, e teñen capacidade de resignación e de sublevación. A manipulación e a persuasión destes animais é doada de acadar, xa que a súa intelixencia limítase ás aprendizaxes que reciben dos membros máis sabios. Na revolución primeira, liderada por Snowball, comezan a ser instruídos do xeito máis básico, comezando pola súa alfabetización e por inculcarlles unha serie de coñecementos elementais. Aínda así, este período foi rapidamente truncado coa chegada de Napoleón, ó que non lle interesaba a alfabetización destes animais, senón todo o contrario: intentaba explota-lo máximo a súa capacidade de traballo e os recursos que poden chegar a ofrecer.
- O corvo Moses:
Esta personaxe se caracteriza pola súa facilidade por cambiar dunha situación a outra. Aínda que en principio é repudiado e marcha co granxeiro Jones, este volta ó mesmo tempo que sucede o golpe de estado de Napoleón, tratándose de manter nun segundo plano despois de ter que fuxir da granxa. Os corvos teñen especial aprecio polo ouro e polas cousas de grande valor, e isto ten unha simboloxía especial que analizaremos logo no comentario crítico da obra.
- O granxeiro Jones:
Afeccionado ó alcohol, maltrata ó seu gando, e busca sacar o máximo rendemento posible a cada animal. O seu obxectivo e o motivo polo que ten a granxa é sinxelo: producir canto máis mellor, ter sempre recursos dispoñibles e obte-lo máximo rendemento posible. Para el, o home é un ser superior en toda regra, e os animais deben estar sempre a disposición dos seres humanos, xa que eles están neste mundo precisamente para iso, para servirnos.
-Outras personaxes:
-Gordiño roñón:
É un cocho moi xove que dá mitins tentando persuadir ós animais do bo funcionamento da granxa baixo o mandato de Napoleón.
-Cans:
Son os represores de Napoleón, xa que silencian e oprimen ás masas que insinúan unha resistencia ó réxime.
Frases célebres de George W. Bush.
Estas son algunhas frases do presidente estadounidense, recollidas pola rede, espero que vos guste o artigo, e sobre todo que vos riades con él, porque a verdade non é para menos. Son unhas risas...
Todas elas foron pronunciounas realmente por Bush, non é coña; así que non as pasar por alto:
- "Marte está esencialmente na mesma órbita. Marte está mais ou menos á mesma distancia que o Sol, o que é moi importante. Temos fotos onde existen canais, pensamos, é auga. Se hai auga, iso significa que hai osíxeno. Se hai osíxeno, significa que podemos respirar (11/08/1994).
- "Nós temos un firme compromiso coa OTAN. Nós formamos parte da OTAN. Nós temos un firme compromiso con Europa. Nós formamos parte de Europa".
- "Se non temos éxito, corremos o risco de fracasar".
- "A grande maioría das nosas importacións veñen de fora do país".
- "Falei con Vicente Fox, o novo presidente de México, para ter petróleo que enviar a Estados Unidos. Así non dependeremos do petróleo estranxeiro" (10/03/2000).
- "Desde entón é un orzamento: ten unha morea de cifras" (05/05/2000).
- "Non sei se vou gañar ou non. Creo que si. Non sei se estou preparado para o posto. E se non o estou, que máis dá?" (21/08/2000).
- "Sei que os seres humanos e os peixes poderán coexistir en paz" (29/09/2000).
- "O gas natural é hemisférico. Gústame chamarlle hemisférico na natureza, porque é o producto que podemos atopar no veciñanza" (20/12/2000).
- "Sei que en Washington hai moitas cobizas. É natural. Pero espero que os cobizosos se dean conta de que é mais fácil triunfar con un éxito que con un fracaso" (18/01/2001).
- "Estou atento non só a preservar o poder executivo para min se non tamén para os meus predecesores" (29/01/2001).
- "Estamos empeñados en traballar con ambas partes para levar o nivel de terror a un nivel aceptábel para ambas partes" (02/10/2001).
- "A miña viaxe a Asia comeza en Xapón por unha razón importante. Comeza aquí porque desde fai século e medio América e Xapón formaron unha das maiores e máis duradeiras alianzas dos tempos modernos. Desta alianza saíu unha era de paz no Pacífico" (Tokio, 18/02/2002).
- "¿Vostedes tamén teñen negros?" (ó presidente brasileiro Fernando Cardoso, Sao Paulo, 28/04/2002).
- "Como saben, estes foros son abertos, poden vir e escoitar o que teño que dicir" (28/10/2003).
- "Quen non está con nós, está contra nós" (09/2003).
- "Teño unha misión que realizar e axeonllado pido ó bo Señor que me axude a cumprila con sabedoría" (26/04/2003, entrevista con The New York Times).
- "Penso que a guerra é un lugar perigoso" (07/05/2003).
- "Lembren simplemente que son os paxaros os que se supón que sofren, non o cazador" (22/01/2004).
- "Mais de 3.000 sospeitosos terroristas foron arrestados en moitos países. E moitos outros tiveron un destino diferente. Digamos o deste modo: eles deixaron de ser un problema para os Estados Unidos" (05/05/2004).
- "Son o tipo que fai a Historia" (29/08/2004)."
Se vós apetece, e sodes sabedores de algunha outra frase celebre do actual presidente estadounidense, ou de algún acto curioso de seu, gustaríame que o comentarades. Un saúdo.
Descargas (spots e videos)
Ola "güebloqueadores"! Aquí tedes un artigo no que pretendo ofrecervos enlaces para cubrir o voso tempo de ocio, ou según os empreguedes, para algún traballo. Podedes descargar anuncios de todo tipo, ou se preferides baixar videos en plan cachondeo (os máis deles).
Espero que vós sexa útil. A medida que vaia descubrindo novos "roios" na rede, xa vós irei informando.
E, se vós apetece, e me queredes botar unha man, podedes incluír un comentario con suxerencias.
A pena de morte.
Neste artigo, presento un debate coas posturas a favor e en contra da pena de morte. Espero que vos guste:
A pena de morte é a ultima medida, a sanción extrema a aplicar polos tribunais de XUSTIZA.
Desgraciadamente, existen lugares nos que se recorre a este tipo de sentencias. Os apoloxetas deste ACTO IRRACIONAL, lexitiman a pena de morte, apoiándose en que esta, é unha medida de persuasión eficaz, e que supón un alivio para a poboación (pois a PERSOA DEIXA DE EXISTIR), eliminándose así, a un ser perigoso. Esta LEI mercé a estar SUSTENTADA NO MEDO FOMENTADO E ALIMENTADO NA POBOACIÓN, é defendida por ¿SERES HUMANOS?.
Contra esta teoría, e dun xeito racional, plantexándose dúbidas e interrogantes que deslexitiman o acto. A partir de datos, coñécese que a pena de morte, NON FUNCIONA COMO MEDIO DE DDISUASIÓN. Ademais, onde está a segunda oportunidade á que ten dereito o culpábel? Non se poderían reformar as sancións a impoñer propoñendo unha hipotética e probable reintegración do individuo na sociedade mediante un longo proceso de cura? Asemade, quen procesa e condea, tamén mata, polo tanto, quen eliminaría a ese novo asasino?...
Penso, que NINGUEN NACE DELINCUENTE NEN ASASINO, senón que son diversas circunstancias da vida, son as que provocan que un ser humano, remate por facer dano a outra persoa. Na SOCIEDADE DESIGUALITARIA da que formamos parte, non todos temos as mesmas oportunidades... Creo que NINGUÉN POSEE O DEREITO A QUITARLLE A VIDA A OUTRO HUMANO. Igualmente, tamén INFLUEN PREXUIZOS e DISCRIMINACIÓNS a hora de dar o veredicto sobre o suxeito.
Penso que contra a SOLUCION HIPÓCRITA que plantexan algúns dirixentes, deberíase de barallar a posibilidade de especializar uns centros e instalacións, nos cales, se tentara a probable reinserción (na medida do posíbel) do suxeito na sociedade; sen relegalos a un porvir estremecedor ou a unha MORTE INHUMANA.
O ANIMAL HUMANO É O UNICO CON AFAN DE EXTERMINIO, O UNICO QUE MATA, QUITANDOLLE A VIDA A OUTRO DE IGUAL CONDICIÓN, SEN MOTIVOS PURAMENTE DE SUPERVIVENCIA. Xa que o resto dos animais non racionais e menos desenvoltos, matan para alimentarse e así poder sobrevivir, practicando este acto cruento, por instinto de supervivencia e obrigación natural.
Existen DIRIXENTES que practican CRIMES DE ESTADO contra a HUMANIDADE, poñendo límites ós DEREITOS HUMANOS e deslexitimándoos. Ademais, sendo estes mesmos GOBERNANTES HIPÓCRITAS, criminais a grande escala, xa que son causantes de numerosísimas mortes; ben por pasividade, non interesándolle a situación dalgúns seres humanos (as persoas do 3º mundo), ou sendo eles mesmos os causantes dos exterminios de grandes colectivos. Esto sempre por un AFÁN DE ENRIQUECEMENTO que supera con creces á MORAL e á ÉTICA que en teoría deberían prevalecer.
ESTAR VIVO, OU ESTAR MORTO, DEPENDE DO CAPITAL.
¿CANTOS SERES HUMANOS TEÑEN QUE ASASINAR PARA DARSE DE CONTA QUE ESTO É UNHA ATROCIDADE?
Se é do voso agrado, gustaríame que fixesedes un comentario sobre este artigo, decantándovos por unha das posturas ou aportando novas ideas sobre o tema.
Grazas.
Pásao!,pásao!
A VOTAR ... A VOTAR POLO NON.
PASAO. PASAO....PASAO.
Chegou a hora! Hai que facer un último esforzo, e empregar o instrumento que nos permitiu sacar ó PP do goberno.
Os móbiles son a arma de quen non ten voz.
Úsao! Manda un mensaxe chamando a votar NON.
Pode ser o seguinte ¿Sabías que o referendo non é vinculante e a constitución a aproba o Congreso?.
Non consintas que te enganen. Vota NON.
OUTRA EUROPA É POSIBLE.
Bienvenido al weblog dendemurosparaomundo
Ya tienes weblog. Para empezar a publicar artículos y administrar tu nueva bitácora busca el enlace administrar abajo en esta misma página.
Deberás introducir tu email y contraseña para poder acceder.
En el menú que aparecerá arriba podrás: ver la página inicial (Inicio); escribir y publicar un artículo nuevo; modificar las preferencias de la bitácora, por ejemplo: los colores; Salir del weblog para desconectar de forma segura y ver la portada tal y como la verían tus visitantes.
Puedes eliminar este artículo (entra en modificar > botón eliminar). ¡Que lo disfrutes!